به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از خبرآنلاین، حسن نظرزاده دباغ، دبیر و عضو هیئت مدیره انجمن LSF(سازه پیش ساخته فلزی سبک) ایران در گفت‌وگو با «اکونگار» می‌گوید: با کمال تاسف می بینیم برخی مهندسین ما از عدم وجود اشتغال مناسب در حرفه خود امروز لاجرم مثلا در اسنپ و تپسی کار می‌کنند. این در حالی ست که سرمایه انسانی و نیروی انسانی متخصص از ذخایر اصلی مانند مالی و دارایی های ارزی و ریالی کشور با اهمیت است و امروز کشورهای دیگر برای متخصصان ایرانی فرش قرمز پهن کرده‌اند.
وی گفت: وقتی تورم بالاست و هزینه های دستمزد با تورم بالا نمی رود انگیزه ها برای ماندن در این حرفه روز به روز کمتر می شود. طبیعتا نقش سازمان برنامه در ابلاغ این شاخص‌ها بسیار اهمیت دارد.
او افزود: معادلات در صدور خدمات فنی و مهندسی پیچیده شده است. دو ویژگی مهمی که باید برای صادرات داشته باشیم امروز به مشکل خورده است. اول اینکه ارتباط مالی ما با دنیا به واسطه مسدود شدن سوئیفت قطع است. دوم اینکه ما نمی‌توانیم ضمانت نامه‌های ارزی برای صدور خدمات مهندسی دریافت کنیم.
وی تاکید کرد: حداقل ظرفیت ایجاد کار برای تمام مهندسان مشاور کشور حدود 200 میلیارد دلار پروژه توسعه‌ای در سال است که در داخل امکان چنین سرمایه گذاری را نداریم؛ بنابراین بهترین روش صدور خدمات فنی و مهندسی است. مهندسان ایران در طراحی و اجرا نه تنها نسبت به سایر کشورها عقب نیستند بلکه آخرین متدهای روز دنیا را فرا گرفته و در این بستر رشد کرده‌اند. فقط در ارتفاع سازی‌ها و برج های بلند ممکن است مشکلاتی در ارائه خدمات مهندسی مشاور داشته باشیم، اما در سد، راه، تونل، شهرک سازی و انبوه سازی هیچ مشکلی نداریم. در واقع می توانیم بگوییم ایرانی‌ها جزو 10 کشور بزرگ مهندسی دنیا هستند.
وی با اشاره به خطر مهاجرت گفت: پیش بینی شده اگر ما بخواهیم تمامی مهندسانی که وابسته به رشته‌های ساختمان، معماری، سازه، تاسیسات الکتریکال، ناظران، طراحان، سد، راه، تونل و .... را مشغول به کار کنیم باید 200 میلیارد دلار پروژه داشته باشم. طبیعی است در شرایط کمبود سرمایه گذاری توسعه‌ای در کشور با موج مهاجرت شدید مهندسان روبرو باشیم. متاسفانه متخصصان ما برای داشتن زندگی بهتر مجبور به مهاجرت به کشورهای دیگر می‌شوند. برنده هم کشورهای میزبان هستند که متخصصانی که با هزینه‌های ما تخصص گرفته و دارای تجربه شدن در خدمت می‌گیرند و از دانش آنها استفاده می‌کنند. ذخایر انسانی ما امروز توسط کشورهای ثالث استفاده می‌شود و این جای نگرانی دارد.
او گفت: در کشور ما برخلاف تمام شعارهایی که داده می شود برای بخش مهندسی ارزش قائل نمی شوند و مهندسان ما علی رغم میل باطنی خود ناگزیر هستند به برگه فروشی روی بیاورند. چون کار به اندازه همه مهندسان وجود ندارد.
او اضافه کرد: به رغم آنکه در کشور ما تورم اغلب دو رقمی بوده و گاها بیش از 40 درصد شده اما سازمان برنامه در بخش فهرست بهای شاخص‌های سه ماهه، شاخص ها را طی دو سال گذشته منفی اعلام کرده است. این مساله سازگار با روند کار مهندسی نیست و خود این مساله باعث دلسردی جامعه مهندسی شده است.
به گفته وی وقتی تورم بالاست و هزینه‌های دستمزد با تورم بالا نمی رود انگیزه‌ها برای ماندن در این حرفه روز به روز کمتر می‌شود. طبیعتا نقش سازمان برنامه در ابلاغ این شاخص ها بسیار اهمیت دارد.
